Al tijdens de zwangerschap was ik overtuigd dat ik borstvoeding wilde geven aan mijn kindje. Het leek me mooi om minimaal 3, maar misschien wel 6 maanden bv te kunnen geven. Na een voorspoedige bevalling werd mijn dochter geboren en hapte ook eigenlijk gelijk goed aan. Een goede start dus! De bv kwam goed op gang en eigenlijk ging alles volgens het boekje. Zo gingen de 3 maanden voorbij en was het eigenlijk zo gemakkelijk dat langer doorgaan de eenvoudigste optie was.

Er was mij wel verteld om rond 6 weken te beginnen met het wennen aan de fles (afgekolfde melk), zodat ze bij de opvang/oma’s ook goed zou kunnen drinken.

Dit ging minder goed, slecht zelfs. Ze weigerde de fles. Ik heb echt van alles geprobeerd, alle soorten flesjes, door verschillende mensen op verschillende plekken in verschillende houdingen, maar niks lukte. Ze dronk met heel veel moeite 10ml. De eerste weken bij haar oma’s, nadat ik weer was gaan werken, was voor hen dus ook geen pretje. Uiteindelijk geaccepteerd dat ze weinig uit de fles dronk overdag en dat ze dit, zodra ik thuis was, weer inhaalde.

Erger werd het toen ze 5 maanden was. Van de 1 op de andere dag weigerde ze ook de borst overdag. Er was geen aanwijsbare reden hiervoor, ze wilde gewoon niet meer. Zelfs de lactatie kundige had geen idee hoe het zou kunnen komen en we konden geen oplossing bedenken. Het enige wat werkte was om haar te voeden op de momenten dat ze nog wel wilde, s avonds en s nachts. Dus de nachtvoedingen kwamen weer terug en zo draaide ik eigenlijk haar dag en nacht om qua voedingen. Dit was een erg pittige tijd en het lukte me maar niet om het echt te accepteren.

Uiteindelijk heeft dit geduurd totdat ze 10maanden was, overdag wilde ze opeens wel weer aan de borst. Achteraf gezien het moment dat ik zwanger was van haar zusje. En toen wilde ze wel, totdat ik 6 maanden zwanger was en mijn melk helemaal op was.

Dit verhaal werd uitgeschreven door Thamar en gedeeld met toestemming.