Ik ben mama van Jules, 7 maanden.
We kenden een moeizame start en leerden elkaar rustig kennen. De eerste weken borstvoeding waren in mijn ogen een ware beproeving. Overvolle borsten, stuwingen, moeilijke aanhap…Maar ook krijsen, darmkrampen, reflux… hyperalerte Jules, niet willen slapen. Onzekerheid, twijfels kwamen meteen om de hoek kijken.
Zijn aanhap werd snel verholpen met enkele osteopatische behandelingen en goede begeleiding van mijn vroedvrouwen. Maar voor het krijsen legden we een langere weg af. Een ware zoektocht naar de oorzaak.
Gevoelens van “ik doe hem precies pijn met mijn moedermelk”, als ik voel me toch zo intens verbonden als hij aan mijn borst ligt en kom helemaal tot rust” wisselden elkaar af.
Na een lange zoektocht bleek een resem aan voedselgevoeligheden(koemelk, gluten…) aan de oorzaak te liggen. Voor mij was een aangepast dieet de enige logische optie. Geloof zo hard in de “mamamelk” eerste maanden. Ook die voldane glimlach na de voeding maakte alles waard.
Maar dan soms een halfuur na de voeding. Bam, opnieuw gekrijs. Mijn man en ik gaan automatisch in standje “overleven”. Vittend op elkaar… stellen we de borstvoeding opnieuw in vraag. “Op wat reageert hij nu weer?” De spinazie, de zoete aardappel?
Wat nu?
Tijdje terug maakten we de compromis om na verlof te stoppen. Ik voel onzettend veel weerstand, verdriet. Had een droombeeld langer te voeden, een beeld die mijn partner niet deelt. Maar anderzijds ben ik ook benieuwd, hoe zal Jules reageren? Zal dit rust brengen?
Hij groeit alvast uit naar een goedlachse baby, groeit als kool, geniet van de interactie met ons. Maar kent nog veel omgemakken en slaapt moeilijk.
De compromis kwam, niet omdat mijn lijf niet meer wil. Wel omdat mijn partner, gezin prioriteit 1 zijn en ook dat is geven en nemen❤️
Nu typ ik dit bericht, aan het einde van ons verlof. Heel veel kleine stapjes gingen al aan dit proces vooraf met in het maken van de compromis.
Nu de vakantie eindigt en morgen de afspraak met de vroedvrouw gepland staat om af te bouwen, ervaar ik diepe rouw. Ik zal genieten tot het laatste moment, ik ben mijn lijf ongelofelijk dankbaar.
Lieve borstvoeding, hier neem ik , in verdere kleine stapjes, afscheid❤️ Benieuwd hoe dit zal gaan.
