Wanneer je heel veel nabijheid biedt voor slaapjes thuis, omdat je dat graag doet of omdat je kindje daar zelf echt heel veel nood aan heeft, kan het starten van de opvang of het gaan naar de onthaalouder een heel erg grote en stressvolle stap lijken.
Hoe gaat het mijn kindje daar lukken als die thuis zoveel hulp nodig heeft? Gaat het mijn kindje wel lukken op de opvang als ik ze thuis niet leer zelfstandig in slaap vallen?
Een heel normale vraag, die ik mezelf als jonge mama ook heb gesteld natuurlijk.
Maar laat me jou onmiddellijk geruststellen: je hoeft je nabijheid echt niet af te bouwen, je hoeft je kindje ook niets te leren.
Wat kan je dan wel doen?
Laten we eens kijken naar hoe slaap werkt. Een kindje zal slapen als
-
- Er genoeg slaapdruk opgebouwd is (dat lukt meestal goed op de opvang met al die nieuwe prikkels)
- Je kindje rust ervaart in zijn of haar zenuwstelsel en zich veilig en geborgen genoeg voelt.
Dat laatste kan op de opvang iets moeilijker te bekomen zijn: je kindje is in een nieuwe omgeving, met veel lawaai en prikkels, nieuwe gewoontes, en met nieuwe zorgfiguren aan wie die mogelijks nog niet (genoeg) heeft kunnen hechten. Misschien is er ook ineens scheiding tijdens slaapjes, en is dat moeilijk voor je kindje. En dat kan dus allemaal voor onrust zorgen in het zenuwstelsel.
Gelukkig zijn er oplossingen! Je kan je kindje helpen met wat voorbereiding, en door samen met de opvang/onthaalouder te zoeken naar manieren om die rust te brengen die nodig is voor slaap.
Het belang van de wenperiode.
Tijdens de wenperiode kan je kindje zich aanpassen aan de nieuwe omgeving en hechten aan de mensen die voor hem/haar zullen zorgen. Die hechting is een cruciale stap. Je kindje zal zich pas laten verzorgen en troosten door een nieuwe zorgfiguur, als je kindje heeft kunnen wennen en hechten aan die persoon.
Hoe lang is de wenperiode? Is het mogelijk eerst je kindje de tijd te geven samen met jou op de opvang te wennen? En de momentjes die hij/zij er alleen is langzaam op te bouwen naar halve dan hele dagen?
Er is spijtig genoeg geen standaard wenperiode die voor alle kindjes werkt. Het is een heel erg individueel proces. Kijk dus vooral naar je kindje.
Samen met de opvang bekijken wat jouw kindje nodig heeft om zich veilig te voelen of te kunnen slapen.
Wat heeft je kindje nodig om in slaap te kunnen vallen?
-
- Tijdelijk meer hulp?
- Een andere omgeving?
- Een ander ritme?
- Een ander slaapritueel?
- Iets om aan de ouder vast te houden wanneer die er niet is, zoals iets met hun geur op?
- Een slaapzak van thuis?
- Een knuffelbeest?
Dit is een hele unpopular opinion bij de meeste onthaalouders en opvang, maar jij kan je kindje niet geven wat nodig is als jij er niet bent. Het is aan hen om die veiligheid te bieden. Gemakkelijk gezegd natuurlijk, ik sta daar niet alleen met 6 kindjes. Maar aan ouders vragen hun kind (dat er niet altijd klaar voor is) op voorhand te ‘trainen’ zodat het gemakkelijker kan op de opvang, is de verantwoordelijkheid bij het kind leggen. Samen zoeken naar een manier die voor iedereen werkt (ouder, kind en onthaalouder) is de boodschap.
Maak gebruik van slaapassociaties
Je kan natuurlijk een handje helpen, door extra slaapassociaties in te werken, die in de opvang gemakkelijk te gebruiken zijn, zoals witte ruis, muziekjes,… . Dit kan je al op voorhand doen, voor je kindje in de opvang start.
Als je kindje dat aanvaart (en oud genoeg is) kan je je kindje ook laten wennen aan een knuffeldier. Of een tutje gebruiken. Of de eigen slaapzak meegeven.
Op sommige plaatsen maken onthaalouders ook gebruik van andere slaapassociaties:
-
- beweging in de draagzak, wandelwagen of schommelbedje bijvoorbeeld.
- contact of nabijheid door dichtbij te blijven.
Thuis inzetten op extra verbinding en veiligheid.
Wees sensitief responsief en geef je kindje extra aandacht en nabijheid als dat nodig lijkt. Het is nu niet de moment je kindje zelfstandig in slaap te leren vallen of een nieuw bed te geven omdat je denkt dat dat slaap op de opvang zal verbeteren.
De eventuele stress van de start van de opvang, wordt gelukkig gebufferd door jouw sensitieve reponsiviteit en “nurture” thuis.
Wat kan je nog doen als je kindje al gestart is met de opvang en het moeilijk gaat desondanks alle voorstaande tips?
Kortere of minder dagen.
Als dat mogelijk is kan je de dagen inkorten of minderen. Je organiseren met je partner zodat je kindje zo laat mogelijk naar de opvang gaat ‘s ochtends en zo vroeg mogelijk wordt opgepikt ‘s avonds. De tijd dat je kindje went en zich aanpast.
Of minder dagen per week, zodat je kindje ook even kan bekomen thuis.
Langer/opnieuw wennen met jou erbij
Als dat mogelijk is, als je kindje het echt moeilijk heeft, even terug meegaan en samen je kindje helpen wennen aan de nieuwe omgeving en je kindje laten hechten aan de onthaalouder.
Misschien kan je je kindje zelf enkele keren in slaap helpen op de opvang. Als ze ter plaatse al eens geslapen hebben met jou, voelt het misschien veiliger aan.
Geef je kindje de tijd
Zoals met het wennen aan slapen met de papa, partner of grootouders, moet een kindje de kans krijgen zich aan te passen aan de nieuwe situatie. Dat kan even duren, en met wat moeilijkheden gepaard gaan. Het belangrijkste is dat je kindje door deze moeilijkheden geholpen wordt door een liefdevolle volwassene – op de opvang, en erna, thuis. Een wees gerust, een beetje minder slaap tijdens een korte periode zal geen langdurige gevolgen hebben. De meeste kindjes halen die slaap in na de opvang of op de dagen dat ze thuis zijn.
Volg je gevoel
Misschien is het te veel, te vroeg. Misschien ben jij er zelf nog niet klaar voor. Dan kan het nuttig zijn de andere opties te bekijken.
Ben jij op zoek naar extra handvaten? Is jouw kindje nog niet gestart met de opvang maar wil je dat graag voorbereiden?
Ik maakte een webinar “Replay Webinar: Slapen met andere zorgfiguren – The Nurturing Kind” boordevol inzichten en praktische tips.
Liefs,
Anouk
@the_nurturingkind
Volg mij op mijn socials als je graag op de hoogte blijft van nieuwe blogposts & meer informatie zoekt over babyslaap.